Kroje i klasyfikacja pism
Po omówieniu kilku podstawowych terminów stosowanych w projektowaniu typograficznym chciałbym przejść do praktycznej strony naszej pracy i wykazać, że procesowi projektowania towarzyszyć musi także szeroka wiedza teoretyczna.
Obejmuje ona znajomość historii pisma, krojów pisma, zasad dobrej czytelności, umiejętność redagowania technicznego tekstów, czyli tzw. adiustacji maszynopisów, podstawy technik drukarskich, psychologię widzenia. Wiedza ta pozwoli nam na świadome podejmowanie decyzji projektowych i sprawi, że efekt naszej pracy stanie się prawdziwie profesjonalny. Przykładem, który posłuży mi do zobrazowania wzajemnych powiązań i zależności decyzji typograficznych, będzie zwykły fragment maszynopisu. Zazwyczaj projektant otrzymuje tekst, który następnie musi zadiustować (opisać) tak, by zrozumiał go operatorkomputera. Tekst w pierwotnym kształcie dostarczony jest do opracowania jako maszynopis lub wydruk z drukarki. Maszynopis powinien mieć górny i lewy margines wystarczająco szerokie, aby zmieściły się tam opisy adiustacyjne. Standardowy maszynopis zawiera 30 wierszy na stronie (format A4) i około 60 znaków w wierszu. Na fachowo opisany maszynopis składają się cztery podstawowe decyzje typograficzne. Dokonujemy wyboru:
- kroju pisma,
- stopnia pisma i interlinii,
- szerokości składu,
- rodzaju składu.
Aby projektant mógł w profesjonalny sposób przygotować adiustację maszynopisu, musi wiedzieć, co oznaczają wymienione wyżej pojęcia, jakie pomiędzy nimi zachodzą związki i popełniania jakich błędów należy unikać. Najpierw jednak popatrzmy, jak zostały nazwane podstawowe elementy konstrukcyjne litery. Przedstawia je ilustracja na stronie 7. ZnajomośćZnajomość kategorii opisu litery należy do abecadła każdego grafika-projektanta. Przejdźmy teraz do dalszych bardzo istotnych w projektowaniu typografii terminów.